Trots op het vak is van alle tijden
“Vrijwel nimmer ziet men meer dan vijf vrachtauto’s van beroepsvervoerders bij elkaar…” Deze zinsnede lezen we in het periodiek ‘Beroepsvervoer’ van kort na de oorlog. Je kunt het je nu moeilijk voorstellen.
Het artikel kwam uit het archief na een vraag bij de TLN-Ledendesk. Een zoon van een vroeger lid vond in zijn vaders erfenis een herinneringsplaquette van een optocht in 1946 van de NOB, één van de voorgangers van TLN. Hij wilde er meer over weten.
Tijdens de oorlogsjaren kwam het transport tot stilstand. Door oorlogshandelingen, maar ook door onder meer het barre weer in de laatste oorlogswinter. Door het ijs konden schepen niet varen, het spoornet lag in puin en vrachtwagens waren verstopt of door de Duitsers in beslag genomen. Kort na de bevrijding startte de wederopbouw. Er was een enorme vraag naar transport van levensmiddelen, bouwmaterialen en voor verhuizingen. Al snel werden weer transportbedrijven opgericht. Overal werden vrachtwagens vandaan gehaald, vaak uit oude legervoorraden. Door de Duitse bezetter ontbonden of verboden vakbonden, werkgeverorganisaties en overheidsinstanties werden nieuw leven ingeblazen.
Aandacht
In het eerste jaar na de oorlog werd al veel bereikt. Iedereen was daar trots op. Al gauw bleek hoe belangrijk transport voor de samenleving is. In die roes van overwinning en wederopbouw werd besloten om nog meer aandacht voor de sector te vragen. De vraag naar (inter)nationale regelgeving was door de enorme groei groot. In Rotterdam en Amsterdam zou een defilé met zoveel mogelijk transportmaterieel plaatsvinden. 4 mei 1946, één jaar na de capitulatie, werd aangewezen als geschikte datum. Met een bijna militaire precisie werd begonnen met de operatie.
Rotterdam
Op die vierde mei, 75 jaar geleden, reed een stoet van bijna 500 vrachtwagens door de Maasstad. In Amsterdam werd de tocht uitgesteld tot 18 mei vanwege het bezoek van de Koninklijke familie en de Engelse premier Churchill.
Voor de deelnemende bedrijven en chauffeurs moet dit een fantastische manifestatie zijn geweest. Ter herinnering kon je het herinneringsplaatje bestellen, voor “slechts een Rijksdaalder”. Waarschijnlijk hangt het bij sommige bedrijven nog aan de muur of zit het op een oldtimer. Trots op het vak is immers van alle tijden.