Schrier is werkzaam bij CStransport, het transportbedrijf van zijn vader dat onder andere zorgt voor hijswerkzaamheden en het transport van buizen, grondverzetmachines, lengte/breedte- en speciaal transport. Binnen het bedrijf is hij een manusje-van-alles: als het nodig is, springt hij in een vrachtwagen en anders vind je hem op de zaak.  

Geduld
Zo’n zeven jaar geleden maakte hij de overstap van de evenementen- naar de transportsector. Schrier verzorgde daar licht en geluid. Hij heeft nog geen dag spijt gehad van die keuze. Het meest geniet hij van ingewikkelde klussen in de binnenstad. ‘Laatst moest ik buizen lossen in de binnenstad van Rotterdam, pal naast de Coolsingel. Zie met ongeduldige automobilisten, weinig ruimte en voorbijrijdende fietsers maar eens je geduld te bewaren. Dat vind ik de leukste uitdagingen.’ Juist dat geduld is volgens Schrier zo ontzettend belangrijk in zijn tak van de transportsector. ‘Dit werk vraagt om een bepaalde toewijding, om precisie en begrip. Als wij onzorgvuldig omgaan met onze spullen, kunnen ze beschadigd raken. Ik zeg altijd: wat je in vijf minuten kunt slopen, kun je niet in een dag  terugverdienen. Als we pas achter zo’n beschadiging komen als buizen eenmaal diep in de grond liggen, ben je veel verder van huis.’ 

Ontsnappen
Schrier heeft zonder twijfel veel passie voor zijn werk. Die passie ziet hij onder leeftijdsgenoten lang niet altijd terug. ‘Ik heb vrienden die in de sales werken, hele dagen op kantoor zitten en blij zijn als het weekend is. Ze vragen mij dan op zaterdagavond of ik zin heb om mee te gaan naar de stad. Zij willen ontsnappen, lijkt het wel. Die behoefte voel ik totaal niet. Ik vind het heerlijk om in het weekend thuis te zijn en kan ook echt weer uitkijken naar de maandagochtend. Ik zie onder leeftijdsgenoten dat er vooral heel veel wordt gedaan voor het plaatje aan de buitenkant, terwijl het mij echt veel meer gaat om die binnenkant. Doe je wat je leuk vindt? Zit je op je plek? Dat zijn mijn inziens vragen die je jezelf mag stellen.’  

Buiten
Dat de transportsector niet voor iedereen even aantrekkelijk is, snapt Schrier ook. Lange dagen, hard werken, soms lang weg van huis. En dat in een sector waar de marges op salarisgebied niet groot zijn. ‘Daartegenover staat wél dat je veel mensen spreekt, veel buiten bent en met je handen kunt werken. Kijk, als je het doet voor het salaris, dan moet je planner worden, of manager. Maar dan kom je nooit meer buiten. Is dat dan wat je wilt? Het allerleukste aan mijn werk vind ik zelf júíst dat ik niet de hele dag achter de computer hoef te zitten.’ 

Rijbewijs
Hoe maak je de transportsector aantrekkelijk om in te werken? Volgens Schrier zijn er genoeg jongeren met interesse in de sector, maar is de drempel om een rijbewijs te halen vaak te hoog. ‘Dat moet toegankelijker en makkelijker worden. Ik pleit echt voor subsidies vanuit de overheid, dat maakt het voor alle partijen aantrekkelijker. Ik geloof dat je vanzelf zin krijgt om te rijden als je dat rijbewijs eenmaal op zak hebt.’ 

Ook pleit hij voor meer flexibiliteit op de werkvloer. ‘Dan doel ik eigenlijk vooral op flexibiliteit vanuit werkgevers. Beweeg een beetje mee als een werknemer vraagt om een dag vrij, of als hij voorstelt om een paar uur eerder te stoppen en deze uren ergens anders in te halen. Als jij je flexibel opstelt, kun je die flexibiliteit ook terug verwachten van je werknemers. Win-win, zou ik zeggen.’ 

Dit artikel is reeds gepubliceerd in HUB, hét ledenblad van TLN.
Auteur: Femke Radder
Beeld: CSTransport